Een kijkje achter de deuren van KitKatClub, de beroemdste seksclub van Europa

KitKatClub

CarneBall Bizarre, dé avond in de fameuze KitKatClub. Een geroemd en extravagant feest dat pas na twintig uur stopt. Binnenkomen is een uitdaging, het deurbeleid is steng. Sneakers, jeans en T-shirts worden hier beschouwd als kleding van de duivel, de normale mens. Katoen is vergif. De freaks, de misfits en de jokers zijn hier the cool guys. Journalist, we noemen ‘m in dit verhaal maar Henry, stapte over de drempel en onderzocht zijn heimelijke fantasie – samen met zijn vriendin.  

KitKatClub Berlijn

Een dag eerder zijn we aangekomen in Berlijn. Een gebroken stad, waar op de ruïnes van wanhoop een vrijelijk, rauw paradijs is gebouwd. Onvoorbereid en vol energie pakken we een metro naar Tresor, een van de bekendste clubs in Berlijn. Zodra we het grauwe metrostation aan de Brückenstraße uitlopen, stuiten we op een flinke rij van mensen. Ze dragen veel leer en zijn excentriek gekleed. De rij loopt niet richting Tresor, maar de andere kant op. De hoek om. 

Twee bouncers, gehuld in bomberjacks, lopen als schapenhoeders langs het uitgesproken publiek. De dreiging is voelbaar, maar niemand zegt iets. Net als op veel plekken in Berlijn, is het donker op straat en zijn de muren besmeurd met graffiti. Een zwever verzamelt lege bierflessen, die vanuit de rij in een winkelwagentje worden gegooid. Hij is de enige die zich niks aantrekt van de bouncers. 

De sfeer is grimmig, maar voelt ook vrijgevochten en spannend. Wat schuilt er in vredesnaam achter dat hek? We horen twee meisjes, opgedoft en ondergedompeld in glitters, Nederlands spreken en vragen waarom ze in de rij staan. Ze zijn tot op het bot geladen met energie en vertellen enthousiast dat de rij naar de de KitKatClub leidt, de bekendste seksclub van Europa. Ik kijk naar m’n vriendin en herken dé blik.

De volgende dag staan we zelf in de rij. 

CarneBall Bizarre

Als we na een nacht dansen in Tresor wakker worden in onze hotelkamer, slaan we direct aan het researchen. Google leert ons dat de KitKatClub in 1994 is opgericht door voormalig pornoster Simon Thaur en zijn partner Kirsten Krüger. Het illustere duo vertegenwoordigt vrije seks en stimuleert extravagantie. Toegeven aan je diepste verlangens, brengt je naar een andere wereld. Een plek waar je volledig jezelf mag zijn, zonder remmen. “Buiten je cognitieve vermogen treden”, merkt Kirsten wijselijk op in een zeldzaam interview. De club is vernoemd naar het fictieve burlesk theater Kit Kat Club uit de voorstelling Cabaret van de wereldberoemde Amerikaanse theatermaker Harold Prince. Na drie eerdere locaties is de club definitief gevestigd in het Berlijnse Mitte-district.

De avond is aangebroken. Opnieuw lopen we uit het het smerige metrostation aan de Brückenstraße. De rij is langer, de spanning onhoudbaar. CarneBall Bizarre hangt in de lucht. Het voelt alsof we een levensveranderend eindexamen gaan doen. Alsof er een leven voor de KitKatClub zal zijn en een leven erna. Rennen we straks gillend naar buiten, verminkt door doembeelden die we nooit meer van ons netvlies krijgen? Of eindigen we met tientallen andere mensen, seksend, in een darkroom? We weten het niet goed van elkaar en nog minder van onszelf. 

Het deurbeleid wordt, twintig jaar na de opening, nog steeds door Kirsten Krüger zelf gehanteerd. Ze heeft veel aanzien in het Berlijnse clubleven. Een duistere godin die haar bezoekers stuk voor stuk door een vleeskeuring haalt. Ze is grijs en haar huid is flets. Felblauwe, strenge ogen priemen uit haar oogkassen. Met een gebogen rug zit ze op een kruk bij het hek. Op haar schoot rust een knuffel, een kat – denk ik. Achter haar staan twee enorme bouncers, een voorbehoedsmiddel voor degenen die haar autoriteit niet serieus nemen. Ze ondervraagt vrijwel alle bezoekers en keurt ze van top tot teen. Het abnormale wordt beloond met toegang tot de KitKatClub. 

We zijn bijna aan de beurt om gekeurd te worden. Ik ben nerveus en kan geen woord uitbrengen zonder een lichte trilling in mijn stem. Ik twijfel over mijn outfit (niet genoeg leer) en hoop dat de blik in de ogen van mijn vriendin genoeg is om ons binnen te krijgen. De blik waarvan elke vader hoopt dat dochterlief ‘m niet in haar repertoire heeft. Kirsten kijkt ons argwanend aan. Ze twijfelt. “Gaan jullie wel uit de kleding?”, vraagt ze. De laatste vraag beantwoorden we met een niet zo heel overtuigende ‘ja’, maar het werkt. Ze knikt, we zijn binnen. 

Een van de bouncers doet een zware deur vol graffiti open maant ons naar binnen. 

Wanorde

De intense, grauwe spanning van buiten maakt plaats voor een vriendelijkere vorm. De garderobe is warm en gekleurd. In complete wanorde beginnen de bezoekers zich uit te kleden. Schoolzwemmen voor volwassenen. Ik voel de adrenaline door mijn lijf gieren en sta te klungelen met mijn tas. Een vriendelijke bewaker vertelt me dat ik al mijn spullen, inclusief telefoon, achter moet laten bij de vrouwen in garderobe. Ze zijn naakt en van alle smaken: gezet, gekleurd, behaard en al het omgekeerde. Ik besluit mijn shirt uit te trekken, wat zeker tien seconden vreemd aanvoelt. Dan kijk ik naar de overdaad aan borsten en billen in de ruimte en vraag ik me af of ik niet ‘te warm’ gekleed ben. Mijn vriendin houdt het bij haar oorspronkelijke, toch al korte en uitdagende, outfit. 

Nadat we de garderobe hebben verlaten, komen we in een wereld terecht die je het best zou kunnen beschrijven als een stevige lsd-trip. Absurdistisch en verwarrend. De sfeer in de lobby heeft iets weg van een netwerkborrel, maar zonder de maatpakken en mantelpakjes. De geur van popcorn mengt zich met het parfum van de naakte netwerkers. Tegen de muur, in het midden van de lobby, staat een gezette man. Hij is naakt, op een volledig bedekkend, leder gezichtsmasker na. Over het masker draagt ‘ie een doodnormale bril. Met wijsvinger en duim trekt hij driftig aan zijn micropenis, terwijl kreungeluiden zijn mond verlaten. Ik wend mijn blik geschrokken af en besef dat de avond pas net begonnen is. Opnieuw verspreidt de geur van popcorn zich door de ruimte. Ruik ik het dan toch goed? Ja. Een vrolijk meisje is popcorn aan het verkopen. Zoet of zout, je mag zelf kiezen. 

Links van het  popcornstalletje is een diepere ruimte met een bar. Het lijkt op een spookhuis. We bestellen een drankje en volgen via de lobby, langs de micropenis, de geur van chloor. Uit het niets, zo lijkt het, doemt een groot binnenzwembad op. Bezoekers krioelen als hitsige pubers op de matrassen naast het zwembad, terwijl een jazzbandje een experimentele soundtrack verzorgt. Ze chillen, friemelen of zijn druk met elkaar in gesprek. Een man met dreadlocks verkoopt alle soorten thee vanachter zijn stalletje. Erg druk heeft ‘ie het niet. Hij kijkt rustig naar een langharige gast van in de twintig, die aan de andere kant van het zwembad, in de spotlights (letterlijk), een solodans doet. Zijn voortplantingsapparaat danst vrolijk met hem mee. Een waterstraal uit het plafond gutst ondertussen over zijn magere lichaam. Een paar meter verderop, recht boven het zwembad, hangt een schommel. Een naakt meisje heeft plaatsgenomen op de schommel en zwiept vrolijk heen en weer. Ze laat zich af en toe in het water vallen en klimt er daarna opnieuw op. Na drie rondes komt een ander meisje aan zwemmen. Ze begint het schommelmeisje speels tussen de benen te kussen en strelen. Na een minuut laten ze zich samen in het water vallen, ze lachen allebei en vieren de vrijheid. 

Papa beer

Het zwembad is een lieflijke plek in vergelijking met de dansvloer in de naastgelegen ruimte. Hier geen vrolijke jazz en zwemmende meisjes, maar snoeihard techno en intens dansende, naakte mensen. Het contrast kan haast niet groter. Net als de diversiteit van het publiek. Homo’s mengen zich moeiteloos met hetero’s, evenals ouderen met jongeren. Een enorme man, de grootste persoon die ik ooit heb mogen aanschouwen, staat op een van de podia in de zaal. Zijn outfit bestaat uit een leer broekje en een gigantische, stalen halsketting. Zijn uitstraling is, in tegenstelling tot zijn lichaam, vriendelijk en zacht. Om hem heen dansen meerdere mannen, waaronder een ongekend blije, oudere man die met een intens goede energie op de harde techno beats danst. Om de beurt komen de mannen een vleugje liefde halen bij papa beer. Ze krijgen een zoen, waarna ze met een tik op de kont weer richting de dansvloer worden gestuurd. Deze nacht mogen ze gewoon even zijn. 

Nog een situatieschets, een paar meter van papa beer verwijdert: een vrouw met een kort kapsel en haar partner, een zakenman, zo schatten we in, dansen innig met elkaar. Zij draagt een leren, bedekkende rok, hij niks meer dan een doorschijnende fishnet onderbroek. Gewillig schudt ‘ie zijn kont tegen geïnteresseerde omstanders aan. Ze kijkt toe, lacht en laat hem volledig zichzelf zijn. Unleash the beast. Naast hen, tegen de nooduitgang aan, wordt een gespierde gast met een kapiteinspet op gepijpt door een model-achtige vrouw. Op nog geen meter afstand van de publiekelijke blowjob twerkt een getinte vrouw met enorme borsten tegen een man. Of ze wordt geneukt. Op basis van de bewegingen is dat niet helemaal duidelijk, maar de blijheid op hun gezichten spreekt een duidelijke boodschap: hier wordt de vrijheid gevierd. 

Het is een gevoel dat moeilijk valt te vatten, maar dat in alle hoeken van de club duidelijk voel- en zichtbaar is. Waar we in de rij nog bang waren voor de duisternis die we binnen zouden aantreffen, stuiten we tot nu toe op niks anders dan respect en ongedwongenheid. Naaktheid maakt kwetsbaar. De wereld tonen wie je werkelijk bent, verbroedert. Wederzijds respect, verbindt. Hier geen ongewilde aanrakingen of onnodige vechtpartijen, maar de zegening van het mogen zijn. 

Smaak te pakken

We hebben nog geen stap in de volgende zaal gezet, The Dragon Room, of we worden al geconfronteerd met een toegenomen vorm van seksuele intensiteit – een bureaucratische omschrijving voor de werkelijk. Op een verhoogd stukje dansvloer voor ons leunt een man voorovergebogen tegen de ijzeren pilaren die uit de grond steken. We kijken hem recht in zijn gezicht. Hij heeft een stoppelbaard, een blonde pruik op, oorbellen in en een lakschoenen aan. Zijn ogen draaien weg van genot. We lopen snel om pilaren heen en zien hoe hij door een vrouw met een enorme voorbinddildo in zijn kont wordt genomen. Het duo is lekker op dreef en krijgt veel aandacht van omstanders, dus de man met de pruik besluit een stapje verder te gaan. Hij smeert de vuist en onderarm van de vrouw in met een dikke laag glijmiddel en sommeert haar om een inwendig onderzoek bij hem te doen. Met succes, want haar hand en pols glijden moeiteloos z’n rectum in. Een roedel hongerige wolven heeft zich om het tafereel verzameld en een enkeling trekt zich gepassioneerd af. Hij observeert het gebeuren alsof de messias himself op aarde is neergedaald. Compleet geschokt kijk ik naar mijn grote liefde en denk ik – voor de zoveelste keer – aan mijn schoonvader. Een respectabele man die het moeilijk kan verkroppen dat zijn dochter haar onschuld is verloren. Dochterlief vindt het ondertussen allemaal wel prima. Ze lacht om mijn verwarde, getraumatiseerde blik. “Laat ze lekker”, oppert ze vrolijk. Iemand heeft volgens mij de smaak te pakken. 

We laten de vrouw en haar vuist voor wat het is en pakken een nauwe, ijzeren trap richting de kelder. De plek waar sodom en gomorra een thuisbasis heeft gevonden. Een labyrint aan rood verlichte gangen brengt ons in totale wanorde. Overal kleine ruimtes en banken, gevuld met naakte lichamen. In een van de hoeken zit een oudere man met een doktersjas aan en een klein brilletje op. Hij heeft een bezoeker gehypnotiseerd. Zijn twee vrienden kijken vol bewondering toe. Het lijkt te werken. Rechts van hen staat een lange tafel waar sm-attributen op uitgestald zijn en in een compleet donkere ruimte staat een naakte man eenzaam in een hoekje. Het rariteitenkabinet heeft zitting genomen in de kelder. 

Hoewel ons beschouwende brein overuren draait, stellen we onszelf hardop de vraag: hoe vrij durven we zelf te zijn? Als twee hitsige pubers vervolgen we onze ontdekkingsreis. We lopen door en vinden een aangename darkroom. Het zicht is vaag, de sfeer geladen. Naakte lichamen glijden over elkaar, zachte kreungeluiden vullen de ruimte. Op de achtergrond harde beats en het gejuich van een feestende menigte. We knuffelen en zoenen elkaar intens. Ze kijkt me aan, weer die blik, en zakt op haar knieen. 

Kirsten had gelijk: wie toegeeft aan de diepste verlangens, zal ongekende vrijheid ervaren.

KitKatClub-2