Maestro’s DJ Select | Episode 07: Stan van Boeckel
Stan van Boeckel
Onvindbaar, dat is deze jongen. Zet al je beste zoekmachineskills in en nog zul je maar weinig over hem tegenkomen. Toch is het geen groentje. Met tien jaar draai-ervaring en een flinke platenverzameling, is Stan van Boeckel een goed verborgen DJ. Is hij dan social media schuw? Wil hij graag low key blijven? Zelf wijt de van oorsprong Ossenaar het aan verschillende factoren, maar een probleem vindt hij het niet: “Ik heb helemaal niet de ambitie om ontdekt te worden.”
De liefde voor muziek, het ontdekken en delen ervan, dát is waar het voor Stan om gaat. Op de middelbare school komt hij voor het eerste in aanraking met elektronische muziek. Als hij vrienden ziet draaien op een examenfeest, kijkt hij stiekem mee. “Ik durf het bijna niet te zeggen, maar de Dirty House mixes van Vato Gonzalez waren in die tijd mijn favoriet. Die zou ik nu dus nooit meer draaien”. Al snel ontwikkelt zijn muzieksmaak en jarenlang is het vooral harde techno die hem blij maakt. Eerst de Engelse techno en vervolgens ook de Duitse variant. “Het is opzwepend, rauw, heeft een zware bass en een duister randje.”
Waar Stan eerst vooral met laptop en controller draait, komt de overgang van mp3 naar vinyl vier jaar geleden. Hij komt steeds vaker tracks tegen die alleen op vinyl worden gereleased en zoals voor velen geldt: “Een plaat in je handen hebben, is veel vetter dan een bestand op je laptop”, vindt ook Stan. “De passie voor vinyl en elektronische muziek deel ik met twee vrienden. Als we samen zijn, gaat het negen van de tien keer alleen maar over muziek, soms tot ergernis van de mensen om ons heen. Kom je op een festival of clubavond drie gasten tegen die bij elke vette overgang en sicke plaat staan te kwijlen? Die bakvissen, dat zijn wij waarschijnlijk.”
Als een echte muziekgek schaft hij zijn platen dan ook in real life aan. “Het is honderd keer leuker om ze in een winkel te kopen dan online.” Zo is er Rush Hour (Amsterdam), Clone (Rotterdam) en natuurlijk Maestro’s in ‘s-Hertogenbosch. “Maar de platenbeurs in Utrecht is ook twee keer per jaar vaste prik. Daar vind ik wel eens heel vette platen voor één of twee euro.” Hoewel de liefde voor elektronische muziek zeker niet over is, ontdekt de DJ op deze manier veel nieuwe stijlen. “In mijn collectie voeren disco en house de boventoon. Ik weet niet zo goed wat het precies is met sommige platen, maar if you know, you know. Als ik niet stil kan blijven staan, dan weet ik meestal dat het goed zit.”
Toch monden zijn avonturen achter de draaitafel vaak uit in kekke feestjes, zo klinkt het. “Jarenlang heb ik gedraaid op studentenkamers. Soms die van mijzelf, dan verhuisde ik alle spullen weer naar een vriend. Twintig man bij elkaar in een kleine ruimte, goede sfeer, leuke muziek. Dan sta ik met mijn muzieknerd-vrienden zomaar van 13.00-04.00u plaatjes te draaien.”
Het delen van muziek met anderen is waar Stan zo goed op gaat. Het geeft hem een apart gevoel. Daarom zet hij weleens wat online. En hoewel hij er naar eigen zeggen ‘nog nooit een stuiver mee heeft verdiend’, zou hij best wat vaker voor publiek willen draaien. Blijkt toch dat er zich ergens diep verborgen, misschien stiekem een ambitie verschuilt om ontdekt te worden.
Voor jullie heeft Stan een zeer uiteenlopende set gemaakt, waarover hij zegt: “Een uur is een lekkere tijd om ergens één geheel van te maken. Toch is de set dik twee uur geworden, omdat ik er zoveel stijlen in wilde verwerken.” Hij is tevreden over de opbouw, waarin hij rekening heeft gehouden met tempo en verschillende genres. Je kunt house verwachten, maar ook disco en elektro komen voorbij. En dat is dan weer tekenend voor de DJ die met zijn ervaring en zoektocht langs verschillende stijlen, van alles een beetje wil delen.
Hand-picked tracks
[lgc_column grid=”50″ tablet_grid=”50″ mobile_grid=”100″ last=”false”]Jeremiah R – Close-Up View (18:45)
“Met deze in je platentas kun je echt alle kanten op! Dit mini-album op Voodoo Gold zit boordevol sicke elektro. Inmiddels heeft het label vijf van dit soort mini-albums en voor de prijzen kun je je hier echt geen buil aan vallen. Deze track kun je prima in een (rustig) begin van een set kwijt, maar er staat bijvoorbeeld ook een smerige klapper van boven de 140bpm op.”
[/lgc_column] [lgc_column grid=”50″ tablet_grid=”50″ mobile_grid=”100″ last=”true”]
Julian Jonah – Jealousy & Lies (41:33)
“Ver voordat ik werd geboren (1988), was Julian Jonah al bezig om fan-tas-tische diepe houseplaten te maken. Als je de platen van Julian Jonah ergens tegenkomt: blind kopen. Ik heb met het kopen van deze plaat wel geluk gehad. In eerste instantie heb ik per ongeluk een promo copy van de remixes besteld op Discogs voor twee euro. Daar kwam ik helaas pas achter toen de plaat al verstuurd was, knap balen dus. Toen ik de doos openmaakte bleek dat het toch een promo copy van het origineel was (en die vind je niet snel voor €2)!”
[/lgc_column] [lgc_column grid=”50″ tablet_grid=”50″ mobile_grid=”100″ last=”true”]
LaTour – People Are Still Having Sex (Ralphi’s Orgasmic Mix) (1:33:48)
“Man, man, man, deze plaat. Toen ik deze voor het eerst hoorde, wist ik het meteen: duur en niet te vinden. Niks bleek minder waar, voor nog geen euro koop je de plaat zo mint als maar zijn kan. Volgens bazat ik de plaat al een maand of twee en had ik alleen nog maar naar deze Ralphi Rosario mix geluisterd. Met alleen deze track heb je veel waar voor je geld, maar er staat werkelijk alleen maar heat op deze plaat. De Mo’ Sleezy mix, Mark’s Missionary én de LP mix; één voor één waanzinnig. Die basslijn, piano, smerige vocals, dit heb je gewoon echt nodig.”
[/lgc_column] [lgc_column grid=”50″ tablet_grid=”50″ mobile_grid=”100″ last=”true”]
Slam – Positive Education (1:50:17)
“Een absolute technoklassieker uit 1993, maar wat mij betreft zijn tijd ruim vooruit. Ramvol energie en, zoals in deze set, ook een perfecte track om een brug te slaan tussen house en disco. Leuk weetje: Daft Punk had hun debuut release op hetzelfde label!”
[/lgc_column] [lgc_column grid=”50″ tablet_grid=”50″ mobile_grid=”100″ last=”true”]
[/lgc_column] [lgc_column grid=”50″ tablet_grid=”50″ mobile_grid=”100″ last=”false”]
Claudja Barry – Johnny, Johnny, Please Come Home (Alkalino Edit) (2:03:57)
“JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! Ik heb hier een klein beetje vals gespeeld, deze track bestaat namelijk helemaal niet op vinyl. Maar luister ‘m maar eens, dan snap je dat dat helemaal niet erg is. Zo wil je je disco toch gewoon hebben?”
[/lgc_column] [lgc_column grid=”50″ tablet_grid=”50″ mobile_grid=”100″ last=”true”]