Tropisch genieten op Amsterdam Open Air 2019

Amsterdam Open Air 2019 stond afgelopen zaterdag op de planning en ze hebben het wéér geflikt: een temperatuur waar je u tegen zegt. De hoofdredacteur van Mellowed beweerde al dat het “altijd mooi weer is tijdens AOA”. Vaak genoeg neem ik zijn uitspraken met een korreltje zout, maar deze keer moet ik hem toch écht gelijk geven. We weten niet hoe de organisatie het voor elkaar heeft gekregen, maar aan zonnestralen was geen gebrek.

Met gekoelde blikken bier, een zonnebril om mee te flaneren en een kleine kater begonnen we aan de treinreis. Normaal niet het meest comfortabele, maar deze middag kon het ons geen bal schelen. Onze voetjes jeukten en wilden maar al te graag bewegen!

Amsterdam Open Air 2019 hadden wij niet willen missen

Om maar direct met de deur in huis te vallen: wat is de Gaasperplas een gouden locatie. De ingang lag verborgen door een kronkelende gang van vele bomen. Eenmaal op het terrein veranderde deze omgeving nauwelijks. Het zou door de drank kunnen komen, maar ieder rondje was dit keer ook écht anders. Tot aan de laatste uurtjes hebben wij ons verbaasd als wij opnieuw belandde op een voor ons onbekende stage. Niet alleen wij hebben overuren gemaakt, maar de stappenteller deed ook aardig zijn best.

De eerste vijf rondjes op Amsterdam Open Air 2019

Oke, niet alles kan soepel verlopen. De eerste vijf rondjes over het prachtige terrein hebben wij dan ook besteed aan het zoeken van de muntenkassa. Snapten er niets van met zijn tweeën. Nergens te bekennen. Na de moed bijna te hebben opgegeven zagen wij eindelijk het licht. Verrek. Amsterdam Open Air had toch laten weten aan pin only te doen. Kunt gewoon bij de barren pinnen. Foutje.

Met in onze ene hand een Desperado gevuld in het grootste formaat hard cup en in onze andere hand een flesje water voor de dorst vervolgde we onze weg. Het voetenwerk kon eindelijk getoond worden bij de mainstage.

Mike Rogers liet de zon nóg harder schijnen

Het klinkt niet als een duo, maar je krijgt er wel twee voor de prijs van één. Producers Mike Mago en Rogerseventytwo zijn vorig jaar een nieuwe weg ingeslagen met het alias Mike Rogers. Deze set van negentig minuten lang beviel ons zo goed dat we niet weg waren te krijgen uit de kuil van de mainstage. Met de zon recht op onze smoel hebben we uiteraard de nodige keren onze tank bijgevuld. Die vloeistof was zeker nodig, want wat hebben wij een partijtje lopen zweten. Heerlijk begin van de dag.

“Als het niet beukt, is er niets aan”

Met stages als STRAF_WERK, Appelsap x Daily Paper en het Cartel weet je op een gegeven moment niet waar je heen moet. Je begint te lopen, hoort door je oren een deuntje die je wel bevalt, waagt een dansje tussen de menigte en herpakt je rondje na een tijdje. Wij wilden dan ook snoepen van zo veel mogelijk vruchten en dat is aardig gelukt. Van een technodeuntje bij David Vunk, naar exotische geluiden bij Fiesta Macumba Soundsystem om vervolgens nog even de housemelodietjes van Lady Bee mee te pakken. Onderweg kom je nog een wijze quote tegen die je verteld “als het niet beukt is er niets aan”. Tandje erbij dan maar!

Volkslied binnen vijf minuten

We merkten dat we nog iets mistten. Iets waardoor we nog nét iets meer in zouden burgeren tussen de menigte van mensen boven de rivieren. Alsof het ervoor gemaakt was kwamen wij terecht in de secret stage van de Klooiklup. In een veldje versierd met vele gekleurde slierten stond een tipi tent met het bordje ‘volkslied’. Juist. Daar moesten wij naar binnen.

Het was immers buiten nog niet heet genoeg, dus dan maar extra zweten in een nog warmere tent. Al snel volgde het orkest van de Klooiklup met een tekstschrijver en een gitarist. Zij vroegen ons een aantal woorden ter inspiratie en even later was daar het prachtige lied: ‘THC, iedereen doet mee’. Veel verder dan de titel zijn we niet gekomen, maar de belofte voor een lied dat in je hoofd blijft zitten hebben zij meer dan waar gemaakt.

Alles kan, Mojito kan

In het rijtje van vroeg pieken paste Amsterdam Open Air 2019 er bij ons zeker goed tussen. Verstandig hoe we zijn besloten we daarom een goddelijk broodje kroket naar binnen te werken en een rijkelijk gevuld pizza. Goed plan. Door de opwarming van de aarde (lees: felle zonnestralen) steeg de alcoholspiegel bij ons trouwens ook aardig goed. Als je dan besluit om het maar bij één drankje te houden voor het komende uur, kan je maar beter een goed gevulde beker halen. Of ja, beker… wij gingen voor de grootste kan gevuld met Mojito. Zo hebben wij het toch aardig lang kunnen uithouden met slechts één keer een bezoek aan de bar. Hulde aan Casa Bacardi met Rewind x Lobi!

Shit. Is het al zo laat?

Op festivals waar je de tofste mensen ontmoet, de zon niet onder lijkt te gaan en de drank rijkelijk vloeit kan de tijd wel eens vliegen. Voor we het wisten stonden we weer in de kuil bij de mainstage waar wij de dag ook waren begonnen. Dit keer iets donkerder en drukker. Het verzoek om niet op de tenen te staan van de vrouw achter mij werd dan ook al snel door haar gevraagd. Brunette vrouw: als je dit leest, nogmaals sorry. De voeten deden goed zijn werk bij mij, misschien in combinatie met de alcohol…

Netsky, bedankt voor je spectaculaire eindshow met de meest intense laserstralen, hoog sproeiende fonteinen van vuurwerk en spuwende vuurwolken. Amsterdam Open Air 2019 blijft zeker een lange tijd in mijn Memory Lane!