Vurige Bedtimestories Part IV

[alert type=white]Maandag. Het weekend heeft er weer flink ingehakt, dus vandaag is de perfecte dag om vroeg je bed op te zoeken en jezelf te verwennen met ietwat stout leesvoer. Vurige Bedtimestories is precies dat. Enjoy the ride![/alert]

“Deze heb je van hem daar.” Je houd je hand omhoog en glimlacht naar me vanaf de andere kant van de bar. Zelf drink je een dubbele wiskey on the rocks. Ik bloos en glimlach ongemakkelijk terug. Ik haat het als ik drank krijg in de kroeg. Ik heb altijd het idee dat die mannen een soort van tegenprestatie verwachten. En zo ben ik dus helemaal niet. Echt niet. Ik schuifel wat zenuwachtig op m’n stoel en roer met m’n rietje de frambozen langs de blaadjes basilicum in mijn gin tonic. In m’n ooghoek houd ik je in de gaten.

Je staat op. Mijn hartslag versnelt. Shit, nee. Dit meen je niet. Je schuift de kruk naast me wat naar je toe en gaat zitten. “Proost!” Ik hef m’n glas en klink hem tegen het jouwe. “Cheers,” zeg ik ietwat gespeeld. “Over drie drankjes gaan we naar huis, dus zeg het maar. Gaan we naar jouw of mijn huis?” Ik zet m’n glas op hard op de bar neer. “Pardon?” Ik trek m’n wenkbrauw op. Je lacht. “Tja, we kunnen er wel omheen draaien, maar het is zoals het is.” Normaal ben ik niet zo van de openingszinnen en ik vond deze ook eigenlijk one step too far. Maar toch.

“Nog eentje dan maar?”

Drie GT’s later veeg je m’n haar uit m’n gezicht. “Let’s go?”

Je schuift van de barkruk en legt je hand hoog op m’n bovenbeen. “Ga je mee of?”, herhaal je.
Ik krijg het warm en schuif wat met m’n benen langs elkaar. Je hand glijdt nog verder omhoog. Zo tegen de stof van m’n broekje aan. Ik voel het warmer en natter worden daar beneden. Is het de gin?

Je glimlacht en frunnikt met je andere hand wat aan m’n haar. “Nog eentje dan maar?”
“Ik…uh…ik…”
“Laten we er gewoon nog eentje doen.” Je geeft me een knipoog en glipt terwijl je het zegt met een vinger m’n broekje in. Nattigheid en warmte komen samen. Ik schrik en schok. De barman plaatst een dubbele whiskey en een Gin Tonic op de bar. “Astu.”
Ik knik. Ik voel m’n wangen rood worden en m’n ademhaling versnelt. Snel neem ik een slokje.

“Gaat het? Schat?”
Je hebt een vies lachje op je gezicht en begint voorzichtig achtjes te draaien met je middelvinger. Daar beneden. In mijn broekje. Ik schuifel wat heen en weer en probeer op je ritme te bewegen op de kruk. Je neemt een slok van je whiskey en grinnikt.

“Heb je eigenlijk nog broers of zussen?” Met een strak gezicht stel je deze vraag. We kennen elkaar pas net en dit is precies het moment dat ik me dat besef. “Ik uh, ja een broertje. Jij?”
“Nope, ik ben alleen.” Je duwt een tweede vinger bij mij naar binnen. Ik sluit m’n ogen en haal diep adem. “Okay,” stamel ik.
“Ik moet gaan.”

De barman kijkt onze kant op en kijkt ons wat vragend aan. Je geeft een geruststellend knikje terug alsof er niets aan de hand is. Alsof er niets aan de hand is en dat terwijl je verdomme met je vingers in mij zit. Je glimlacht terug naar mij en beweegt je vingers rustig heen en weer. Dit kan niet. Dit kan gewoon niet.

Ik schuif heen en weer.
“Ik moet gaan, ik…” stamel ik.
Ik trek m’n jurkje naar beneden en sta op.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *