Vurige Bedtimestories Part VII

[alert type=white]Maandag. Het weekend heeft er weer flink ingehakt, dus vandaag is de perfecte dag om vroeg je bed op te zoeken en jezelf te verwennen met ietwat stout leesvoer. Vurige Bedtimestories is precies dat. Enjoy the ride![/alert] [dropcap]I[/dropcap]n m’n onderbroekje loop ik de badkamer in. Met de handdoek in m’n haren gekruld, kijk ik in de spiegel. “Hoe laat zou ze terug zijn?” Vraag ik aan m’n spiegelbeeld, maar ze reageert niet. Ik kijk mezelf diep in de ogen aan en raak verzeild in gedachten. Hoe laat zou ze nou toch terug zijn en waarom laat ze niets van zichzelf horen? Ik check m’n telefoon op gemiste oproepen. Niets. Shit, waar is ze. Ik gooi de handdoek uit m’n haar en gooi m’n krullen naar achteren. Ik wrijf wat natte plukjes uit m’n gezicht en kijk weer in de spiegel. Een traan glijdt over m’n wang en met m’n tong vang ik het zout op. “Waar ben je?”, fluister ik. “Waar ben je nou?”

Met natte haren, en inmiddels een nat shirt, zit ik ineen gekropen op de bank. De deurbel gaat. Ik spring op en ren zo blij als een hondje richting de voordeur. M’n staartje kwispelt nog net niet. “Hey lieverd.” Alsof er niets aan de hand is, geeft ze me een kus en hangt haar jas op. “Waar was je?” Ik kijk haar ongerust aan en kijk, zo subtiel als ik denk dat ik het doe, op mijn horloge. “Ik was nog met wat collega’s, sorry.” Ze geeft me nog een kus op m’n voorhoofd en pakt me stevig vast. “Ik heb je gemist, kleine!” “Ik jou ook” zeg ik en glimlach voorzichtig. “Ik heb ook zo’n zin in je.” Ze pakt me nog steviger vast en knijpt hard in m’n billen. “Heerlijk! Die billen van jou.” Ik grinnik en word een tikje ongemakkelijk. Ik weet weer precies hoe het gaat. Straks duwt ze me op bed, is zij de baas en moet ik het allemaal maar weer over me heen laten komen. Letterlijk. Van schrik zet ik een stapje naar achter en wring me los uit haar greep.

“Is er wat?” vraagt ze nors. “Nee, niets.” Ik geef haar een kus en draai me om richting het aanrecht. “Jij een wijntje?” “Nee, doe maar wat sterkers.” Ik schenk een dubbele wodka in en voor mezelf een glas witte wijn. En nog een. En nog een. En nog een. De kamer begint te draaien en m’n benen worden licht. “Zullen we dan maar?” Ik reik m’n hand uit en bijt op m’n lip. Ik gooi m’n haar naar achteren en duw m’n slipje net wat lager. Niet veel, gewoon iets lager, zodat ze net het bovenste randje van mijn schaamhaar ziet.

“Wacht maar.” Met een ondeugende blik wijst ze me af. Geen kus, niets. Ze duikt naar beneden. Mijn adem stokt. Ik trek de dekens een klein stukje verder over m’n gezicht in de hoop dat ze m’n genot niet van m’n gezicht kan aflezen. Haar intense bewegingen maken me gek. En die krulletjes die ze maakt met haar tong. Ik houd m’n adem in en gooi m’n hoofd naar achter. Haar tong vervolgt een weg naar beneden. Bij m’n navel wacht ze. Ik voel een zacht kusje op m’n onderbuik en dan ben ik haar kwijt. Ik voel niets meer. Haar handen? Haar mond? En haar tong? Waar zijn ze?

Dan voel ik haar koude handen over m’n benen glijden, voorzichtig verkent ze m’n dijen en krast ze wat met haar nagels in m’n lies. Ik schok, duw m’n billen omhoog opzoek naar haar lippen, haar tong, maar ze drukt me met een felle beweging terug in het matras. Ik schrik ervan en m’n lichaam verstijfd. Zelfs m’n voeten blijven in een verkrampte houding staan.

M’n ademhaling versnelt. Ik voel haar handen weer terug in m’n nek en m’n haartjes komen langzaam op. Kippenvel. Ik wil haar vastpakken, maar tegelijk heb ik geen idee waar ik mijn handen moet houden.
“Boven je hoofd.” Ik volg braaf het bevel op en leg m’n handen in een wat onhandige houding boven m’n hoofd. Ze duikt weer naar beneden. – Alsof dat haar juiste plaats van bestemming is voor vanavond – daar tussen mijn benen. Ik volg haar handen in de cirkeltjes over m’n borsten. Langzaam voel ik wat zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd ontstaan en veeg ze vlug weg. “Boven je hoofd zei ik toch?”

Ze kijkt me indringend aan. Snel leg ik weer m’n handen boven m’n hoofd, want tja, ik wil niet dat ze boos wordt… Of toch?
Met een ondeugende blik kijk ik naar beneden, opzoek naar haar ogen. Om haar blik te vangen, maar ze is druk bezig om kleine tekeningetjes op m’n bovenbeen te tekenen. Met haar nagels laat ze rode figuurtjes achter. Mijn handen verlaten de gedwongen plek boven m’n hoofd en glijden voorzichtig naar beneden. Wat bruine golvende haren sieren mijn boven been en ik verschuif ze wat. Ik krul de losse haren om m’n vingers en trek haar hoofd iets meer naar me toe. Ze kijkt op. Een dwingende blik volgt.
“Wat zei ik nou?”

Ze draait haar hoofd om me beter te kunnen zien en bijt op haar bovenlip. Ik hijg. Ik heb m’n ademhaling niet meer onder controle en begin van alle spanning te giechelen. Met een gek gevoel in m’n onderbuik wacht ik haar reactie af. – Zo’n gevoel wat je vroeger had toen je stiekem een snoepje uit de snoeppot had gejat, of zo eentje toen je nét een biertje teveel op had. – precies dat gevoel. M’n hartslag maakt een sprongetje en ik voel een warme vochtige ophoping ontstaan. Nog steeds heb ik haar haren om m’n vingers gekruld en daarmee trek ik haar hoofd wat naar achteren. Ze lijkt het lekker te vinden. Ik krul nog wat extra centimeters om m’n vingers en haar hoofd schokt. Met haar kin richting m’n mond komt een kleine glimlach tevoorschijn. “Nu is het aan jou. Nu ben jij de baas.”

De glimlach verandert in een wanhopige blik en haar bazige gedrag verdwijnt. Vrijwel meteen. Ze gooit haar handen in de lucht, geeft wat tegengas met haar hoofd en kreunt. Zachtjes. Ik schrik van haar reactie en laat haar haren los. Ze kijkt teleurgesteld op. “Wat doe je nou?”
“Ik weet het niet. Geloof ik.” Ze grijpt m’n handen vast en duwt ze in haar haar. “Houd vast! Stevig.” Ik grijp haar haren ruwer dan ervoor en trek zachtjes. “Harder” zegt ze op dwingende toon. Uit reactie pak ik haar haren steviger vast dan ik eigenlijk wilde en trek haar hoofd in een wilde beweging naar achteren. “Zo ja.” Ik lach. “Zo?” Ze knikt en pakt m’n andere hand. Ze legt hem op haar borst en knijpt mijn vingers stevig naar elkaar. “Doet dat geen pijn?” “Pussy!”

Weer kijkt ze me dwingend aan en knikt. “Toe maar.” Ik ga in op haar vraag, haar bevestiging en trek haar haren nog strakker. M’n andere hand volgt in een ruwe beweging over haar borst en ik vervolg m’n weg stiekem richting haar tepel. Koud. Hard. Het rondje om haar tepel – haar tepelhof – wordt harder. Ik haal m’n hand uit haar haar, verlaat met m’n andere hand haar lichaam en ga rechtop zitten. Recht tegenover haar. Haar ogen springen open. “Wat doe je?” “Wacht maar.”

Ik kus haar en met een afwijzende blik kruip ik naar beneden. Ze grinnikt en geeft zich over. Haar hele lichaam ontspant en ik ben in volledig in charge. Via een weg over haar zachte huid stop ik heel even bij haar navel. Ik lik een klein rondje rondom haar navel en spiek omhoog. Ze heeft haar onderlip tussen haar tanden geklemd en haar ontglipt een klein glimlachje. Ik vervolg m’n weg naar beneden en wacht op het randje waar haar broekje altijd zit. Ik weet dat dit háár randje is. Dat ene randje.

Ze klemt haar nagels vast in m’n rug en laat strepen in m’n nek achter. Rillingen trekken over m’n rug, maar ik laat haar niets merken.
“Ik ben de baas” fluister ik tegen mezelf. Ik word ongeduldig en duik tussen haar benen. Het zilte vocht vindt m’n tong. Ik ben de baas.