Vurige Bedtimestories VIII
“Waar moet jij heen?” Ik kijk op. “Uh, begane grond,” stamel ik.
De kille ijzeren ruimte wordt ineens een heel stuk warmer en de vloer onder m’n voeten lijkt te bewegen. Ik houd me vast aan de reling langs de zilver gekleurde wand. De reling is koud, maar al snel zorgen mijn klamme handen voor een nattig plekje op de zilveren stang. Ik krijg het benauwd en er ontstaan zweetdruppeltjes op m’n voorhoofd. Ik doe voorzichtig het bovenste knoopje van m’n bloesje open en zucht.“Gaat het?” vraagt hij met een zware stem en z’n ogen dwalen af naar mijn net geopende bovenste knoopje.
Ik kijk hem aan en haal diep adem.
“Prima.”
Plots legt hij z’n hand op m’n schouder en speelt met z’n vingers een melodie. Een melodie van een lied dat ik niet ken. Ik probeer het te herkennen, het ritme te herinneren, maar het lukt niet. Ik ben afgeleid en verbeeld me hoe z’n vingers hun weg vervolgen richting mijn bovenste knoopje. Zijn vingers draaien rondjes om het tweede knoopje en spelen met de stof van m’n bloesje. Ik krijg het warmer en verlang naar z’n vingers. Ik verlang naar hoe z’n vingers ook m’n tweede knoopje open krullen, voorzichtig open maken of liever nog; open scheuren.
Ik krijg het weer warm en word zwaar in de benen. Ik grijp naar de reling en houd de zilveren stang met m’n klamme hand vast.
“Gaat het wel?” hij kijkt me bezorgd aan en wrijft met z’n duim langs m’n sleutelbeen. “Iets lager,” fluister ik.
Net iets te hard, want braaf volgt hij mijn bevel op. Zijn hand vindt zijn weg richting de bolling van m’n borst en wrijft liefelijk heen en weer. Dan stopt hij met de beweging. Ik kijk op en kijk hem met een vragende blik aan. Hij glimlacht en pakt het ritme weer op. Ik bijt op m’n lip.
Het liefst ruk ik zijn shirt van z’n lijf. Ik wil z’n lichaam voelen, ieder haartje op z’n borst aanraken en hem zijn spieren laten samen trekken. Ik wil z’n ogen laten rollen en z’n handen voelen over m’n lichaam. Overal over mijn lichaam, niet alleen daar onder m’n sleutelbeen. Ik kijk hem aan en probeer z’n blik te vangen, maar hij lijkt niet aanwezig. Zijn handen glijden voorzichtig naar m’n derde knoopje. Hij krult de stof soepel om het knoopje heen en de stof springt los.
Ik schrik, m’n zwart kanten, niet al te verhullende, bh’tje is voorzichtig zichtbaar en ik kijk omhoog. M’n hele lichaam begint te tintelen van opwinding en ik krijg kriebels in m’n onderbuik. Zijn mondhoeken krullen omhoog en hij tovert een ondeugende glimlach op z’n gezicht. Ik kan m’n gezicht niet in de plooi houden en glimlach terug. Mijn lichaam wordt warm, m’n benen worden week en in m’n broekje ontstaat een vochtige ophoping. Het besef daalt in. Nu gaat het gebeuren. Nu gaat het eindelijk gebeuren. Het moment waar ik sinds het eerste jaar al stiekem van droom. Dat moment, ik heb het me al duizenden keren ingebeeld.
Hij grijpt m’n bloesje steeds steviger vast. Zijn vingers vergrijpen zich gulzig aan de laatste, nog vaste, knoopjes, maar doen geen moeite. Hij scheurt m’n bloesje open en daar is mijn zwarte bh’tje volledig zichtbaar. Ik gooi m’n hoofd naar achter en laat z’n handen over m’n lichaam glijden. Mijn haren vallen over m’n schouder en vieren van links naar rechts.
Ik volg z’n bewegingen in de spiegel. Ik volg de snelle bewegingen van z’n handen over m’n lichaam en sluit m’n ogen. Ik wil alles voelen en volg zijn handen met mijn handen. Ik duw zijn handen over mijn borsten, mijn buik en duw zijn hand voorzichtig in m’n broekje.
Alles mag, of misschien beter gezegd; ik wil alles. In de spanning van het moment, de opwelling van lust en de schreeuw van het verlangen kijk ik op. M’n hoofd vol met vochtige druppels.
Z’n hand raakt het knopje van de 3e verdieping.
“Hoe gaat het met de afronding van de studie?”
Met een compleet verwarde blik, een warm gevoel van binnen en een nattige bedoeling in m’n broekje kijk ik op.
“Goed hoor.”
Op de derde verdieping stapt hij uit, de deuren gaan dicht.
Ademhalen. Eerst ademhalen. Ik kijk in de spiegel en veeg m’n zwarte haren van m’n bezweette gezicht, ik veeg wat uitgesmeerde mascara onder m’n ogen weg en trek m’n bloesje recht.
Alsof er niets gebeurd is.
De deuren sluiten weer en ik druk snel op de knop die mij richting de eerste verdieping brengt.
“Begane grond,” klinkt een zakelijke vrouwenstem.
Zij heeft geen idee wat er net gebeurd is, niemand heeft enig idee. Zelfs ik, zelfs ik heb geen idee.
Met een ietwat verwarde blik en een wilde kop natte krullen loop ik naar buiten. Ik vang de zon op mijn gezicht. Met m’n hand zoek ik het pakje peuken in m’n achterzak, ik vind het platgedrukte pakje en laat er een peuk uit glijden. Dit is het bewijs, ik had er niet op gezeten of het pakje zelf platgedrukt… Met licht trillende handen stop ik de sigaret in m’n mond en steek hem gehaast aan. Met een kriebelend gevoel van binnen kijk ik omhoog, richting de derde verdieping. Kippenvel bekruipt m’n huid en de kleine haartjes in m’n nek springen op. Ik lach, laat m’n donkere bos krullen naar achter vallen en neem het moment in me op. De zonnestralen, de druppels op m’n hoofd, m’n bezweette lokken en de vochtigheid in m’n broekje. Dit is pas het begin.