Vurige Bedtimestories XII

[alert type=white]Maandag. Het weekend heeft er weer flink ingehakt, dus vandaag is de perfecte dag om vroeg je bed op te zoeken en jezelf te verwennen met ietwat stout leesvoer. Vurige Bedtimestories is precies dat. Enjoy the ride![/alert] [dropcap]J[/dropcap]e vingers klemmen zich stevig vast om de mijne. Je duim glijdt over de muis van mijn hand. Ik voel je nagels zachtjes in m’n huid krassen. Ik kijk omhoog. Je hebt nog van die old school sterren boven je bed geplakt. Van die glow-in-the-dark plastic stickers die je met kneed gum om de muur kon plakken, om ze er dus vervolgens nooit meer af te halen.

M’n haar ligt uitgespreid over het bed en kriebelt wat in m’n nek. Ik draai mijn hoofd en kijk naar je. Jij kijkt naar boven – ook naar die glow-in-the-dark stickers op het plafond. Je duim maakt nog steeds lieve bewegingen over de muis van mijn hand, maar je kijkt strak naar boven. Ik draai bij en ga op m’n zij liggen. Ik kijk naar je. Ik kijk naar hoe je lokken mooi strak om je gezicht heen liggen. Ik kijk naar hoe de vorm van je neus soepel overgaat in je lippen. M’n ene hand strak in de jouwe geklemd, de andere nog vrij.

Ik kruip een stukje dichter bij je. Je kijkt vanuit je ooghoek naar me. De stof van je overhemd ligt losjes om je lijf, de knoopjes al allemaal open. Ik glijd met de wijsvinger van mijn hand over je borst naar beneden. Ik kriebel wat bij je zijkanten en volg een parcours van moedervlek naar moedervlek. Ik kom bij je riem aan. Met m’n duim probeer ik je riem los te klikken, maar het lukt niet. Ik gebruik mijn wijsvinger en duim om het haakje los te krijgen en wikkel hem af. Een koperkleurige knoop siert de donkere spijkerbroek, precies passend om jouw heupen. Je gezicht nog steeds richting plafond. Je ogen dicht. ik maak de knopen los en een spierwitte boxer wordt zichtbaar. Ik glimlach.

Ik glijd met m’n hand over de boxer en onder de stof van de spijkerbroek. Je adem stokt. Ik ben daar bij dat randje. Dat ene randje. Ik ga ‘per ongeluk’ op zoek en laat je duim wat harder in mijn huid krassen. Ik hoor je ademhaling versnellen en verdwijn met m’n hand ook onder de witte stof. Het is warm, stevig, maar vooral intens. Ik voel je. Ik ben daar. Ik ben precies daar, maar je durft me niet aan te kijken. Ik kijk naar je. Ik kijk naar je hoe je gezicht reageert op de bewegingen van mijn hand. Hoe je mond zich samentrekt. Hoe je reageert met je heupen en een ritme probeert aan te geven. Ik speel met je. Je lippen komen los van elkaar en je ademhaling wordt luider. Je zucht en bijt op je lip.

Ik kijk naar je en glimlach, maar zeg niets. Je laat je hoofd wat naar achter vallen en krast met je duim nog harder in mijn huid. Je versnelt het ritme met je heupen en je ademhaling wordt nog weer zwaarder. Ik voel je. Daar. Ik maak m’n lippen nat en kijk naar je. Ik voel hoe er bij mezelf een warmte ontstaat, een vochtige ophoping. Ook mijn ademhaling versnelt. Ik kruip dichter tegen je aan en volg het ritme van je heupen met de mijne. En met m’n hand. Je draait je gezicht naar me toe en opent je ogen. Je lippen ietwat van elkaar met een zware ademhaling. Je kijkt me aan, beweegt je heupen in een rustig ritme en duwt je hand nog steviger onder de witte stof. Ik glimlach en volg je teken.