Vurige Bedtimestories XVII

Ik laat mijn handen onder de dekens zakken. Mijn ene hand stopt bij mij borst, de andere zakt nog wat verder naar beneden. Ik voel de stof van mijn kanten broekje en schuif de stof over mijn billen naar beneden. Met m’n voeten trap ik het broekje onderaan de dekens en kruip met m’n hand terug naar boven. Terug naar het plekje waar het randje van mijn broekje hoorde te zitten, terug naar het randje wat normaal altijd zo goed beschermd wordt door m’n kanten broekje, maar nu even niet. Ik voel wat stoppeltjes en kras met mijn nagels wat heen en weer. Ik streel mezelf in m’n lies en voel hoe – in tegenstelling tot de stoppels – hoe zacht mijn huid daar is en wrijf heen en weer.
Met mijn andere hand nog bij mijn borst. Voorzichtig spelend met het randje onder mijn borst, dat ene randje. Dat randje wat stiekem nog veel sexier is dan mijn tepel of mijn tepelhof. Dat randje waar ik instant kippenvel van krijg als ik met mijn nagels er voorbij glijdt, dat ene randje wat gelijk staat aan mijn ‘aan-knop’. Dat ene randje.
Mijn ogen nog steeds gesloten, mijn gezicht nog steeds warm van die ene zonnestraal, mijn neus nog steeds vervuld met die heerlijke geur van vers verschoonde dekens, mijn hand nog steeds tussen m’n benen. Ik voel het warmer worden beneden. Mijn bloed begint sneller te stromen en ik zoek toegang. Toegang bij mezelf. Toegang tot mezelf. Mijn adem stokt, ik adem diep in en diep uit, het ritme van mijn vingers alsof ze een stuk op de piano spelen, mijn heupen strak in het matras, mijn lijf één met zichzelf. Een met mij. In mij, voor mij. Dit is mijn moment.