Vurige Bedtimestories XXII
M’n voeten zakken steeds verder weg in de sneeuw. Ik glimlach. De warme zonnestralen verwarmen m’n gezicht en ik sluit mijn ogen. Vogeltjes fluiten. Een briesje wappert door jouw haren. Je duwt me iets verder de sneeuw in.
Via het randje van m’n spijkerbroek glijdt er wat sneeuw naar binnen.
“Shit, nu is m’n onderbroekje nat.”
Jij gniffelt, trekt nonchalant de rits van mijn jas nog iets verder naar beneden en fluistert in m’n oor: “Wacht maar.”
Ik laat me verder in de sneeuw naar achter zakken en je laat je over mij heen vallen. Ik grijp je haren vast. Trek ze zachtjes naar achteren en kus je in je nek. Ik trek je thermoshirt uit je broek zodat je buik zichtbaar wordt en glijd met mijn handen over je buik. Eerst langs je borst naar boven om vervolgens dat op zoek te gaan naar je riem. Ik klik ‘m open en trek de rits naar beneden. Jij met je handen in mijn haren en over mijn borst, nog bedekt met de zachte stof van mijn thermoshirt. Je glimlacht en kust me. Ik kus jou terug.
Ik kruip met mijn vingers voorzichtig je broek in, de zwarte stof van je thermobroek bedekt alles en is warm. Ik voel je en wrijf zachtjes heen en weer. Je duwt me verder van je af en ik zak met mijn hoofd in de sneeuw achter me.
“Wat is er?”
“Jij was aan de beurt, dame”
Ik trek mijn handen terug en houd ze omhoog. Jij duwt m’n handen boven mijn hoofd en kust me in m’n nek. Je trekt de mouwen van mijn jas uit, rukt het thermoshirt van mijn lijf en duwt de stof van het zwarte bh’tje lager onder m’n borsten. Mijn tepels worden meteen hard, je streelt over mijn buik en krast met verse sneeuw wat over m’n huid. Kippenvel. Ik open m’n ogen en kijk om mij heen. Niemand. Achterom. Niemand.
“Ga staan dan,” fluister jij.
Ik duw mijn hand in de sneeuw, maar zak weg. Je trekt me aan m’n heupen omhoog en duwt mijn hoofd naar beneden.
Je trekt mijn broek naar beneden en duwt je heupen strakker tegen de mijne aan. Ik sluit mijn ogen, vul mijn longen met frisse lucht en grinnik. Je pakt wat sneeuw en wrijft m’n rug in met sneeuw.
“Koud!”
Op het moment dat ik het schreeuw, kom jij binnen. Ik huiver en m’n adem stokt.