[Throwback Techno] Laurent Garnier

[alert type=white]In ‘Throwback Techno’ gaan we terug in de tijd. Je kunt ons een stel mafklappers noemen als we weer eens in de vroege morgen uit onze aardlekschakelaar staan te gaan op de meest minimale deuntjes, maar we zijn heus niet de eerste. Techno stamt al uit eind jaren ’80, toen het in Chicago en Detroit voor het eerst gedraaid werd. De eerste invloeden van dit heerlijke genre zijn zelfs nog eerder terug te vinden, denk aan Donna Summer en New Order.

Vandaag staat Laurent Garnier in onze spotlights.[/alert]

Vorige keer: Michel de Hey

Laurent Garnier

De Franse Laurent Garnier begon als DJ toen hij in de jaren tachtig een tijdje in het Verenigd Koninkrijk woonde, waar hij werkte. In 1987 woonde hij in Manchester en ontdekte daar de Hacienda, de wereldberoemde nachtclub. Daar ging hij aan de slag als DJ Pedro, maar keerde in het begin van de jaren 90′ weer terug naar Frankrijk om in Parijs te gaan wonen.

Terug in Frankrijk trof hij geen bloeiende dancescene aan die er in het buitenland wel was. Daarop besloot hij zelf avonden te gaan organiseren in de Rex Club in Parijs.  Een ander buitenkansje deed zich voor toen zijn jeugdvriend Eric Morand werd gevraagd om voor de Franse winkelketen Fnac een dancedivisie op te zetten. Aanvankelijk wilde Fnac vooral buitenlands materiaal naar de Franse markt brengen. Maar Morand overtuigde hen dat er ook Franse artiesten een kans moesten krijgen. Laurent Garnier werd de eerste artiest op het label en trad er ook in dienst als labelmanager.

Op het label bracht Garnier enkele singles en EP’s uit. Zijn eerste single was Who cares van het project French connection, dat hij samen deed met Ian Bland. Het eerste grote succes had Garnier als Choice, een eenmalige samenwerking tussen Laurent Garnier, Didier Delesalle (Shazz), en Ludovic Navarre (St Germain). Op de Paris EP staat het nummer Acid Eiffel, een acidsymfonie die een kwartier duurt.

Doorbraak in techno

In 1994 kwamen Garnier en Morand in conflict met Fnac, dat er moeite mee had dat de dancedivisie te veel het beeld van de gehele keten ging bepalen. Ze vertrokken bij Fnac en begonnen F-Communications. Op dit label bracht Garnier in 1994 zijn eerste album uit. Shot in the dark waarop dansbare techno staat. In 1997 werd dit gevolgd door 30, dat soms meer de experimentele kant op ging. Het bracht de hit Crispy bacon voort. In 1998 bracht hij Early works uit, waardoor tracks van vroegere EP’s voor een groter publiek beschikbaar zijn geworden.

Het grootste verkoopsucces behaalde Laurent Garnier met het album Unreasonable behaviour. Op het album maakte Garnier de brug tussen techno en jazz. Van het album verschenen de singles The Sound of the Big Babou, The Man with the Red Face en Greed. Voor de promotietournee bouwde Garnier een liveshow met verschillende muzikanten die hem begeleidden. Daarmee deed hij in 2000 vele festivals aan, waaronder Pinkpop. De single The Man with the Red Face groeide uit tot een klassieker.

“By the time I was ten years old my bedroom looked like a nightclub. There were strobes, multi-coloured flashing lights, a disco ball, a DJ booth and a dance floor. When I switched on my equipment hundreds of tiny white lights would flit across my bedroom ceiling and walls. I switched on my disco ball every night. I only dreamt of one thing: making people dance.” – Laurent Garnier

Dat Lauren Garnier mensen heeft laten dansen is een understatement, want wat is dit een enorme baas!

https://www.youtube.com/watch?v=BHezT3Q62vc